من هنوز همانند یک کودک ادعا می کنم که باید در جایی پدر وجود داشته باشد که مرا نجات دهد، مواظب من باشد و تنبیهم کند. پدری که هرگاه مطیع او هستم، دوستم بدارد؛ پدری که از تحسین های من به خود می بالد و از نافرمانی های من خشمگین می شود. مسلم است که اکثریت مردم در تکامل شخصی خود هنوز بر این حالت کودکانه فایق نیامده اند، بنابراین ایمان بیشتر مردم به خدا به منزله ایمان به پدری یاری دهنده است که پنداری کودکانه بیش نیست.
اریک فروم
هنر عشق ورزیدن