عدم واقع بینی ما نسبت به ملت های خارجی زبانزد همگان است. در ظرف یک روز ملتی را با قاطعیت تمام پلید و فاسد قلمداد می کنیم، در صورتی که گمان می بریم ملت خودمان مظهر خیر و شرف است. برای سنجش اعمال دشمن از یک سلسله موازین خاص و برای سنجش اعمال خود از یک سلسله موازین دیگر استفاده می کنیم. حتی اعمال خوب دشمن را نشانی از خوی اهریمنی او می انگاریم و تصور می کنیم که او می خواهد ما و دنیا را بفریبد؛ در صورتی که اعمال بد خود را به دلیل آنکه به گمان ما هدفی شرافتمندانه دارند، لازم و عادلانه می شماریم.
اریک فروم
هنر عشق ورزیدن