نظام آموزش و پرورش ما، که ظاهر آن بر حسب تعداد دانشجویان دانشگاهی بسیار مقبول به نظر می رسد، از نظر کیفی بسیار نامقبول است. بطور اعم، آموزش و پرورش ما بصورت ابزاری برای بالا رفتن از نردبان ترقی اجتماعی درآمده. مغز دانشجویان ما به معنی دقیق کلمه پر شده زیرا که این مغزها را با این نوع آموزش و پرورش پر کرده اند، به جای آنکه آنها را برانگیخته باشند.
دگرگونی فقط زمانی حاصل می شود که معلمان خود را از دایره بوروکرات ها خارج سازند، بوروکرات هایی که فقدان سرزنده بودن خود را در پس نقشی که بعنوان توزیع کنندگان دانش به عهده گرفته اند، پنهان کرده اند.
اریک فروم
انقلاب امید