من از سنگم، بدون کوچکترین روزنه برای شک و یقین، برای مهر و کینه، برای دلاوری یا دلهره، به طور کلی و جزیی من سنگ گور خودم هستم . تنها مانند نوشته ی روی سنگ، امید مبهمی زنده است.
فرانتس کافکا
یادداشتها