هیچ شرمی در میان نیست: به دنبال، یا حتی در اثنای خبر بمباران یک شهر و مرگ صدها، آگهی فی المثل نوعی شراب یا صابون می آید. همان گوینده، با همان لحن القا کننده، مطمئن و تحبیب آمیز که چند ثانیه پیش کوشیده شما را تحت تأثیر وخامت اوضاع سیاسی درآورد، اکنون در محاسن یک صابون که سازندگان آن پول داده اند و برنامه پخش اخبار را خریده اند داد سخن می دهد. فیلم های خبری تصویر نمایشگاه های مد لباس را به دنبال منظره یک کشتی اژدر خورده نشان می دهند. وقایع مهم علمی و هنری و افکار پیش پا افتاده فلان دختر منسوب به خانواده ای توانگر یا نحوه صبحانه خوردن او با همان طول و تفصیل و اهمیت در روزنامه ها منتشر می گردند. اینها همه سبب شده که ارتباطی حقیقی میان خود و آنچه می شنویم درک نکنیم. دیگر به شور نمی آییم، هیجانات و قضاوت نقادمان به کار نمی افتد و سرانجام به جایی می رسیم که در وقایع عالم به دیده بی اعتنایی نظر می کنیم. به نام آزادی ساختمان زندگی از دست می رود و به جایش انبوهی از قطعات خرد و بی ربط می ماند که معنای کلی از آن برخاسته است.
گریز از آزادی
اریک فروم